தனிமையில் என் புத்தகங்களுடன்: சிறையிலிருந்து ஷர்ஜீல் இமாம்…

[மாணவச் செயற்பாட்டாளரான ஷர்ஜீல் இமாம் பீகாரின் ஜெஹானாபாத் மாவட்டத்தில் உள்ள காகோ கிராமத்தைச் சேர்ந்தவர். 2020ஆம் ஆண்டு ஜனவரியில், குடியுரிமை திருத்தச் சட்ட (CAA) எதிர்ப்புப் போராட்டங்களின்போது அவர் ஆற்றிய உரைகளுக்காக, அவர்மீது தேசத்துரோக வழக்கு பதிவுசெய்யப்பட்டு கைதுசெய்யப்பட்டார். டெல்லி, அஸ்ஸாம், உத்தர பிரதேசம், மணிப்பூர், அருணாச்சல பிரதேசம் ஆகிய ஐந்து மாநிலங்களில் அவர்மீது பல்வேறு வழக்குகள் பதிவுசெய்யப்பட்டுள்ளன. அவர்மீது சட்டவிரோத நடவடிக்கைகள் தடுப்புச் சட்ட (UAPA) பிரிவுகளும் சுமத்தப்பட்டுள்ளன. 2020 டெல்லி கலவரங்களுடன் தொடர்புடைய சதி வழக்கிலும் அவர் குற்றம் சாட்டப்பட்டுள்ளார். மே 2024இல் தேசத்துரோக வழக்கில் ஜாமீன் பெற்றாலும், UAPA வழக்கு காரணமாக அவர் இன்னும் சிறையில் உள்ளார். The Quint இணையதளத்திற்கு அவர் அளித்த பேட்டியின் தமிழாக்கம் இங்கு கொடுக்கப்படுகிறது.]

ஜவஹர்லால் நேரு பல்கலைக்கழக (JNU) முனைவர் பட்டப்படிப்பு ஆய்வாளர் ஷர்ஜீல் இமாம், இவ்வாண்டு ஜனவரியுடன் சிறைக்கம்பிகளுக்குப் பின்னான தனது ஐந்து ஆண்டுகளை நிறைவுசெய்கிறார். டெல்லி கலவர சதி வழக்கில் அவரது ஜாமீன் மனு, 2022 முதல் டெல்லி உயர் நீதிமன்றத்தில் நிலுவையில் உள்ளது.

இந்த வழக்கில் (59/2020), ஷர்ஜீல் இமாமின் மீதும் வேறு பதினெட்டு நபர்கள்மீதும் கடுமையான சட்டவிரோத நடவடிக்கைகள் (தடுப்பு) சட்டத்தின் (UAPA) கீழ் குற்றச்சாட்டுகள் பதிவுசெய்யப்பட்டுள்ளன. அவரது சிறைவாசத்தின் தொடக்கத்திலிருந்தே தேசிய, சர்வதேச ஊடகங்களில் இமாமைப் பற்றி அதிகம் விவாதிக்கப்பட்டுள்ளது.

எழுத்துப்பூர்வமாக மேற்கொள்ளப்பட்ட இந்தப் பிரத்யேக நேர்காணலில், திகார் மத்திய சிறையில் இருக்கும் 37 வயதான ஷர்ஜீல் இமாம் தனது சிறைவாசம், வாசிக்கும் புத்தகங்கள், சக கைதிகள், தனது பூனை நண்பர்கள் ஆகியோர் பற்றித் தம்முடைய எண்ணங்களை நம்முடன் பகிர்ந்துகொள்கிறார். வெளியுலக நிகழ்வுகளுடன் இணைய விரும்பும் அவர் தனது தாயின் உடல்நிலை குறித்துக் கவலையை வெளிப்படுத்துகிறார். செயற்கை நுண்ணறிவுத் தொழில்நுட்பத்தில் ஏற்பட்டுவரும் முன்னேற்றங்கள் குறித்து வியப்பும் உற்சாகமும் அடைந்துள்ளார். தனது முனைவர் பட்டத்தை நிறைவுசெய்ய முடியுமென்ற நம்பிக்கையில் இருக்கிறார்.

ஷர்ஜீல் இமாம், தனது அனுபவக் கதையைத் தனது சொந்த வார்த்தைகளில் சொல்ல அனுமதிக்கும் பொருட்டும், இந்தச் சமூகமும் அரசும் சிறைவாசிகளுக்கு வழங்க மறுக்கும் அவர்களின் முகமையை அவர்களுக்கு வழங்கும் பொருட்டும் இந்நேர்காணல், பெரிய திருத்தங்கள் இன்றி அப்படியே தரப்பட்டுள்ளது என்பதை கவனத்தில் கொள்ளவும்.)

எப்படி இருக்கிறீர்கள்? உடல்நிலை எப்படி உள்ளது?

ஒருவரின் நிலையை வார்த்தைகளில் துல்லியமாக விவரிப்பது எப்போதும் கடினம். என் விஷயத்தில் அது இன்னும் கடினமாகிறது. ஏனென்றால், மானுட விவகாரங்களை ஆய்வுசெய்யும் மாணவனாகவும், ஒரு அரசியல் பங்காளராகவும் உள்ள நான், என்னையும் மற்றவர்களையும் வேறுபடுத்திப் பார்ப்பது சாத்தியமில்லை.

நீர்த்துளியில் நதியையோ, பகுதியில் முழுமையையோ உன்னால் காண முடியாவிட்டால்,
தொலைநோக்குடைய ஒருவரைப் போலன்றி, குழந்தைகளைப் போலவே நீ பார்க்கிறாய்

என்ற கவிஞர் காலிபின் வார்த்தைகளை மேற்கோள் காட்ட விரும்புகிறேன்.

எனினும், எனது உடல் நலத்தைப் பொறுத்தவரை, நான் சிறப்பாகவே இருக்கிறேன். குறிப்பிடத்தக்க எந்த நோய்களும் என்னை அலைக்கழிக்கவில்லை. சிறைவாழ்க்கையின் கட்டுப்பாடுகள் சில சிறு அசௌகரியங்களை ஏற்படுத்தினாலும், புலம்புவதற்கு எதுவும் இல்லை.

நான் ஆர்வமாக இருக்கும் விஷயங்களைப் பற்றிப் பேச, என்னுடன் அதிகம் பேர் இல்லாததால் ஒருவிதத் தனிமையை உணர்கிறேன். இது நாளடைவில் என்னைப் பாதிக்கிறது.

இப்போது நீங்கள் என்ன வாசித்துக்கொண்டிருக்கிறீர்கள்? சமீபத்தில் நீங்கள் ரசித்து வாசித்த புத்தகம்/கட்டுரை எது? எதனால் அது உங்களுக்குப் பிடித்திருந்தது?

எப்போதும் போலவே, நான் ஒரே நேரத்தில் பல புத்தகங்களை இணையாகப் படித்து வருகிறேன்.
இஸ்லாமிய ஆய்வுகளைப் பொறுத்தவரை, கடந்த சில மாதங்களாக இஸ்லாமிய அறிஞர் றாஷித் ஷாஸ் எழுதிய ஐந்து புத்தகங்களைப் படித்து முடித்துள்ளேன். தற்போது அவரது “இத்ராக்-எ-ஸவால்-எ-உம்மத்” (2005) என்ற புத்தகத்தின் இரண்டாம் தொகுதியைப் படித்துவருகிறேன். இதில் அவர், இஸ்லாமிய விவாதங்களின் கெட்டிதட்டிப்போன உட்பிரிவுவாத, சட்டவாதத் தன்மை குறித்து கேள்வி எழுப்புகிறார். அவ்விவாதங்கள் பெரும்பாலும் சந்தேகத்திற்குரிய தோற்றமூலங்களைக் கொண்ட வரலாற்று விவரணைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டவையாக இருக்கின்றன. அவற்றில் புராணக் கதைகளும் புனைவுகளும் கலக்கப்பட்டு, எளிதில் ஏமாறக் கூடிய, குழப்பமடைந்த அல்லது சில சமயங்களில் நேர்மையற்ற அறிஞர்களின் வழி அவை நம்மை வந்தடைந்துள்ளன.

அது மட்டுமின்றி, இரண்டாம்நிலை வரலாற்றுப் பிரதிகளையும் விவரணைகளையும் புனிதப்படுத்தும் போக்கினையும் ஷாஸ் விமர்சிக்கிறார். வரலாற்று ஆய்வுகள், அவை எத்துணை பயனுள்ளவையாக இருந்தபோதிலும், “நித்தியமான அல்லது முழுமையான உண்மைகளை” பிரதிபலிக்க முடியாது என்பதையும், முதன்மை ஆதாரமான குர்ஆனிற்கு மேலாகவோ அல்லது அதே தரத்திலோ அவற்றை வைக்க முடியாது என்பதையும் நினைவூட்டுகிறார். இந்த விவாதங்களால் குர்ஆனின் செய்தி பின்னுக்குத் தள்ளப்படுவதுடன், பெரும்பாலான இஸ்லாமிய சிந்தனைப் பள்ளிகள் மற்றும் பிரிவுகளின் ‘அறிஞர்’கள் மத்தியில் தனிமனிதப் பொறுப்பு, நீதி, சமத்துவம், மறைவானவை வியப்பு-ஆச்சரியம் ஆகியவற்றை வலியுறுத்தும் தவ்ஹீதிய புரட்சிகர மத உணர்வு மங்குவதையும் அவர் வருத்தத்துடன் குறிப்பிடுகிறார். துரதிர்ஷ்டவசமாக, இது பெரும்பாலான இஸ்லாமிய சிந்தனைப்பள்ளிகள் மத்தியில், “புனிதமான / புனிதமற்ற” (அதாவது மதம்சார்ந்த / மதம்சாராத) அறிவியல்கள் என்ற பிழையான, செயற்கையான பிரிவினைக்கு வழிவகுத்துள்ளது. இது அவசியமானதொரு ஆக்கம். இருபதாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ஜாம்பவான்களான இக்பால் போன்றவர்கள் அமைத்துவிட்டுச் சென்ற வழித்தடத்தில் அடுத்த கட்டங்களுக்கு இது முன்னகர்கிறது என்று கருதுகிறேன்.

புனைவுகளின் பகுதியில், நான் ஓரான் பாமுக்கின் “Snow” என்ற புத்தகத்தை முடித்துவிட்டு, தற்போது ஜான் மோர்டிமரின் “Forever Rumpole” என்ற புத்தகத்தைப் படித்துவருகிறேன். ரம்போல் கதைகளை நான் ரசித்தேன். ரம்போல் ஒரு வழக்குரைஞர். நீண்ட நாள்களுக்குப் பிறகு நான் சந்தித்த மிகவும் சுவாரஸ்யமான புனைகதைப் பாத்திரங்களில் ஒருவர் அவர். கவிதையில், தற்போது அக்பர் இலாஹாபாதியின் மூன்று தொகுதிகளை வாசித்துக்கொண்டிருக்கிறேன். வரலாற்றில், நான் தற்போது வில்லியம் டால்ரிம்பிளின் “From the Holy Mountain” என்ற புத்தகத்தை வாசித்துக்கொண்டிருக்கிறேன். இது 1990களில் (சிரியா, லெபனான், ஜோர்டான் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கிய) லெவாண்ட் பகுதியில் வாழ்ந்த கிறிஸ்தவர்களின் வாழ்க்கையை ஆவணப்படுத்தும் பயண அனுபவங்களும் வரலாறும் கலந்தவொரு நூலாகும். அறிவியலில், மேக்ஸ் ஜாம்மரின் மற்றொரு புத்தகமான “Concepts of Space” (1993 பதிப்பு) என்ற புத்தகத்தைத் தொடங்கியுள்ளேன். இது, கடந்த மூன்று ஆண்டுகளில் நான் வாசிக்கும் அவருடைய நான்காவது புத்தகமாகும். இறுதியாக, ஜெர்மன் இலக்கியத்தில், “Der Tod in Venedig” (வெனீஸில் மரணம்) என்ற புத்தகத்தை கடந்த வாரம் முடித்தேன்.

உங்கள் குடும்பத்தினருடன் உரையாட முடிகிறதா? அவர்கள் எப்படி இருக்கிறார்கள்? உங்களின் கடைசி உரையாடல் எதுகுறித்து அமைந்திருந்தது?

நீதிமன்ற உத்தரவுப்படி வாரத்திற்கு மூன்று முறை தலா ஐந்து நிமிடங்கள், வாரத்திற்கு ஒரு முறை 15 நிமிட வீடியோ அழைப்பு என மொத்தம் 30 நிமிடங்கள் குடும்பத்தினருடன் உரையாடுகிறேன். என் அம்மா, நான் “விரைவில்” வெளியே வருவேன் என்ற நம்பிக்கையில் காத்துக்கொண்டிருக்கிறார். ஆனால் அவரது உடல்நிலை மோசமடைந்துவருகிறது. 60களின் இறுதியில் உள்ள அவர், பெரும்பாலும் உடல்நலக் குறைவிலேயே இருக்கிறார். பெரும்பாலான பெண்களைப் போலவே, அவர் பொறுமையும் கஷ்டமும் நிறைந்த வாழ்க்கையையே வாழ்ந்திருக்கிறார். 11 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு கணவரை இழந்தது, ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நான் கைது செய்யப்பட்டது ஆகியவை அவரது வாழ்க்கையை மேலும் கடினமாக்கியிருக்கின்றன. நான் வெளியே சென்று, அவருடன் அதிக நேரம் செலவிட முடியும் என்று நம்புகிறேன்.

என்னைவிட இரண்டு வயது சிறியவனான என் தம்பி இருக்கிறான். அவனுக்கு ஏப்ரலில் 35 வயது பூர்த்தியாகும். கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளாக அவன் என் அம்மாவையும் என்னையும் கவனித்துவருகிறான். அதைத் தவிர, அவன் என் (புத்தகங்கள் போன்றவற்றைக் கேட்டு நான் முன்வைக்கும்) கோரிக்கைகளையும், புலம்பல்களையும், சில சமயங்களில் திட்டுகளையும் அவன் கேட்டுவருகிறான். நான் உட்பட அனைவரின் கேட்டுக்கொண்ட போதிலும், அவன் திருமணம் செய்துகொள்ள மறுத்துவருகிறான். நான் விடுதலையாகும்வரை (தற்காலிக ஜாமீனில் அல்ல) திருமணம் செய்துகொள்ள முடியாது என்று கூறிவருகிறான். அவனது இந்த முடிவுடன் எனக்கு உடன்பாடில்லை, எனினும், அவனது உணர்வைப் புரிந்துகொள்ள முயல்கிறேன்.

எங்கள் உரையாடல்கள் சாதாரணமானவை. நீதிமன்ற நடவடிக்கைகள்பற்றி, குறிப்பாக டெல்லி உயர்நீதிமன்றத்தில் என் நீண்டகால ஜாமீன் விசாரணை பற்றிப் பேசிக்கொள்வோம். உறவினர்கள்குறித்து —யார் என்ன செய்கிறார்கள், யார் இறந்தார்கள் என்று — பேசிக்கொள்வோம். அரசியல் நிகழ்வுகள் பற்றி —குறிப்பாக பீகார் பற்றி — பேசிக்கொள்கிறோம். எங்கள் கிராமம் பற்றியும், நான் வளர்ந்த பட்னாவிலுள்ள சுப்ஸிபாக் பகுதி பற்றியும் பேசுகிறோம். அங்குதான் என் மாமா வசிக்கிறார்.

மிக நீண்ட காலமாக சிறையில் இருக்கிறீர்கள். மோசமான காலகட்டம் முடிந்துவிட்டதாக நினைக்கிறீர்களா?

நான் நீதிமன்றக் காவலில் ஆறாவது ஆண்டைத் தொடங்கியுள்ளேன். மோசமான காலம் முடிந்துவிட்டதா என்று சொல்ல முடியவில்லை. இந்த UAPA வழக்கில் எனக்கு ஜாமீன் கிடைப்பதை மட்டும் நீங்கள் குறிப்பிடுவதாக இருந்தால், ஜாமீன் பெறுவதற்கு ஐந்து ஆண்டுகள் என்பது போதுமானதாகத் தோன்றுவதால், எதிர்காலம் பற்றிய நம்பிக்கையுடன் நாம் இருக்கலாம்.

ஆனால், முன்பு குறிப்பிட்டதுபோல, உண்மையான பிரச்சினை இன்னும் தீர்க்கப்படவில்லை. வரலாறு படிக்கவும், என் சமூகத்திற்கும் மற்ற ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கும் நீதி கிடைக்கப் போராடவும், இந்திய அரசியல் முறையை ஜனநாயகப்படுத்தவும், அரசியல் உரிமைகளுக்காகப் போராடுவதற்காகவுமே நான் எனது கார்ப்பரேட் உலகத் தொழில்வாழ்க்கையை விட்டுவிட்டு வந்தேன் என்பதாக இருந்தால், ஜாமீன் பெறுவதால் மட்டுமே “மோசமான காலம் முடிந்துவிட்டது” என்று அர்த்தமாகிவிடாது. அவ்வாறு புரிந்துகொள்வோமெனில், பாசிசவாதிகள் நம்மை பயமுறுத்தி அடிபணிய வைத்துவிட்டார்கள் என்று ஆகிவிடும். இந்தியாவின் முஸ்லிம்கள் இந்த ஜனநாயக அமைப்பில் தங்களுக்கு உரிய பங்கைப் பெறும்போதுதான் மோசமான காலம் முடியும். இந்தப் போராட்டமும் சிறைவாசமும் தனிப்பட்ட ஒருவரின் போராட்டம் அல்ல. நான் பல தசாப்தங்களாக நீடிக்கும் ஒரு பெருநிகழ்வின் ஒரு பிரதிநிதி மட்டுமே. இன்னும் நீண்ட பயணம் முன்னால் உள்ளது.

(உருதுக் கவிஞர்) மஜாஸின் வார்த்தைகளில் சொல்வதென்றால்,

இந்த உலகத்தைச் சீர்படுத்துவது மிகவும் கடினம்,
உன் கூந்தலின் சுருள்களைச் சீர்படுத்துவதுபோல் எளிதல்ல.
துன்பத்தில் துணையிருப்பவர்களே,
நானே வருந்தவில்லை
நீங்கள் ஏன் வருந்துகிறீர்கள்?

உங்களுடைய மிகக் கடினமான தருணங்களில், எதை நினைவுபடுத்திக்கொள்கிறீர்கள்?

இக்கேள்விக்கு என் பதில், இரண்டு பகுதிகளாக உள்ளது.

முதலாவது தனிப்பட்டது —என் தனிப்பட்ட முடிவுகளுக்கும் செயல்களுக்கும் இறைவன் முன்பு நான் பொறுப்பாளி. எனவே, இறைவனை நினைவுகூர்ந்து, என் சொந்தக் குறைபாடுகளை உணர்ந்து, என்னை மீண்டும் புதுப்பித்து வாழ்க்கையின் திசையைத் தேட முயல்கிறேன். “நிச்சயமாக, இறைவனை நினைவுகூர்வதில்தான் இதயங்கள் திருப்தி அடைகின்றன” (திருக்குர்ஆன் 13:28) என்று திருக்குர்ஆன் குறிப்பிடுகிறது.

மற்றொரு பகுதி, (தேச) பிரிவினை முதலாக எங்கள் சமூகத்திற்கு இழைக்கப்பட்ட அநீதியுடன் தொடர்புடையது. ஒரு உதாரணம் தருகிறேன். 1950ஆம் ஆண்டு FPTP (First Past The Post – அதிக வாக்குகளை பெறுபவர் வெற்றி பெற்றதாக அறிவிக்கும்) தேர்தல் முறை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. ஆனால் அரசியல் சாசன சபையில் பல முஸ்லிம் உறுப்பினர்கள் இதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்து, விகிதாச்சாரப் பிரதிநிதித்துவத்துடன் கூடிய தேர்தல் முறையைக் கோரினர்.

ஹஸ்ரத் மொஹானி (உத்தர பிரதேசம்), தஜம்முல் ஹுசைன் (பீகார்) உள்ளிட்ட பலர் அரசியல் சாசன சபையில் FPTPக்கு எதிராக முன்வைத்த கருத்துகளைப் படித்தால், 1950இலேயே முஸ்லிம்களின் அரசியல் விலக்கம் உறுதிசெய்யப்பட்டுவிட்டது என்பது புலப்படும். 1950 முதல் முஸ்லிம்கள் அரசியல் ரீதியாக ஒதுக்கப்பட்டுள்ளனர். 2014க்குப் பிந்தைய நிகழ்வுகள், இப்போக்கின் தர்க்கரீதியான முன்னேற்றங்கள் மட்டுமே.

இணையம் இல்லாத காலத்தில் இவ்வனைத்து ஆராய்ச்சிகளும் சாத்தியமாக இருந்தாலும்கூட, இணையம் இல்லாமல் பெரிய அளவிலான விவாதங்கள் சாத்தியமில்லை என்பதை உணர்த்தவே FPTP உதாரணத்தைக் குறிப்பிடுகிறேன் . CAA எதிர்ப்புப் போராட்டங்கள், இந்தச் சிறைவாசம், இணையம் ஆகியவைதாம் எனக்கு ஒரு மேடையை அளித்துள்ளன. இதன் மூலம் இந்தக் கருத்துகள் தெற்காசிய மொழிகளில் பரந்த பார்வையாளர்களைச் சென்றடைந்துள்ளன. இணையம் இல்லாத 15 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இது சாத்தியமில்லை. பழைய காங்கிரஸின் “மதச்சார்பின்மையையும்”, அது உருவாக்கிய கட்டமைப்பின் வெறுமையையும் முஸ்லிம்கள் உணர்ந்துகொள்வதற்கு இந்த விவாதங்கள் உதவுமென்று நம்புகிறேன்.

இந்தத் தியாகத்திற்கு மதிப்பு இருக்கிறது என்று எனக்கு நானே நினைவுபடுத்திக்கொள்கிறேன். உடனடிப் பலன்களைத் தராவிட்டாலும், இது இறுதியில் மதச்சார்பற்ற பெரும்பான்மைவாதத்தின் செயல்முறைகளைப் புரிந்துகொள்ள வழிவகுக்கும். என்னைப் போன்றவர்களின் போராட்டங்கள், உண்மையான ஜனநாயகச் சீர்திருத்தங்களுக்கு வழிவகுக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் ஆறுதல் அடைகிறேன்.

(உருதுக் கவிஞர்) ஜஹீர் காஷ்மீரியின் வார்த்தைகளில் சொல்வதென்றால்,

நாங்கள் இரவின் இறுதியில் எரியும் விளக்குகள் என்பதை அறிவோம்,
எங்களுக்குப் பின் இருள் இல்லை, பகலின் ஒளிதான் இருக்கிறது.

சிறை அனுபவங்களால் நீங்கள் மாற்றமடைந்துள்ளதாக உணர்கிறீர்களா?

என் சுதந்திரம் பறிக்கப்பட்டு, சக கைதிகளுடன் வாழ்ந்து, சிறை அத்துமீறல்களை நேரடியாகப் பார்த்தது என்னை ஆழமாகவே பாதித்துள்ளது.

முதலாவதாக, இதற்கு முன் நான் சாதாரணமாக எடுத்துக் கொண்ட என் குடும்பம், நண்பர்கள், புத்தகங்கள், இணையம், கவ்வாலி, நுஸ்ரத் ஃபதே அலி ஃகான் எனப் பல விஷயங்களை நான் மிகவும் சீரியதாக மதிப்பதற்கு சிறை வாழ்க்கை காரணமாகியுள்ளது.

இரண்டாவதாக, பொதுவாக சக மனிதர்களின் மீதான நம்பிக்கை குறைந்துவிட்டது. ஏனெனில், சிறையில் யாரும் தங்களைப் பற்றி உண்மையைப் பேசுவதில்லை. இது ஒருவர்மீது சந்தேகத்தை ஏற்படுத்துகிறது. மனித இயல்பின் மோசமான பக்கத்தை சிறை வெளிப்படுத்துகிறது. ஆனால், அதே நேரத்தில், இது பல்வேறு அநீதிகள், புறக்கணிப்புகளை நோக்கி என்னை மிகவும் உணர்வுள்ளவனாக மாற்றியுள்ளது.

இங்கு பெரும்பாலும் ஏழைக் கைதிகள், விசாரணைக் கைதிகளுடனான என் தொடர்புகள் என் புரிதலை வளப்படுத்தியுள்ளன. அஸ்ஸாம், டெல்லி, ஹரியானா எனப் பல்வேறு சிறைகளில் மக்களுடன் நேரம் செலவிட்டதால், என் பார்வை விரிவடைந்துள்ளது. நான் எழுப்ப விரும்பும் பிரச்சினைகளை மிகவும் விரிவாக வெளிப்படுத்துவதற்கு நான் தயாராகிவிட்டேன்.

நேரத்தின் மதிப்பை சரியான கண்ணோட்டத்திற்குக் கொண்டுவந்தது மற்றொரு மாற்றமாகும். இது சற்று எதிர்மறையாகத் தோன்றலாம், ஏனெனில் சிறையில் நிறைய ஓய்வு நேரம் உள்ளது.

முதலாவதாக, குடும்பத்துடனான ஐந்து நிமிட அழைப்புகள், ஐந்து நிமிடங்களின் மதிப்பை உங்களுக்கு உணர வைக்கின்றன.

இரண்டாவதாக, ஐந்து ஆண்டுகள் சிறையில் செலவழித்தது சில கேள்விகளை எழுப்புகிறது — என் வாழ்க்கையின் ஒரு பெரும் பகுதியாகிய இந்த ஐந்து ஆண்டுகளில், நான் என்ன சாதித்தேன்? நான் என்ன படித்துக் கற்றுக்கொண்டேன்? எவ்வளவு திறனுறுதியுடன் இருந்தேன்? வெளியில் இருந்தபோது இதைவிட அதிகத் திறனுறுதியுடன் இருந்தேனா, குறைவாகவா?

இந்தக் கேள்விகள் நேரத்தை நோக்கிய என் அணுகுமுறையில் தீர்மானகரமான மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளன.

இறுதியாக, சட்டங்கள், சட்ட நடைமுறைகள், அவை கைதிகளிலும் சமூகத்திலும் ஏற்படுத்தும் தாக்கம் ஆகியவை பற்றிய என் புரிதல் பெருமளவு விரிவடைந்துள்ளது. தீர்ப்புகள், உத்தரவுகள், மனுக்கள், சட்டங்கள், குற்றப்பத்திரிகைகள் எனப் பல்லாயிரக்கணக்கான பக்கங்களைக் கொண்ட சட்ட ஆவணங்களைப் படித்துள்ளேன். கணினி அறிவியலில் என் பயிற்சியானது சட்டத்தின் வழிமுறை, அதன் தர்க்கரீதியான தொடரியல் பக்கங்களைப் புரிந்துகொள்ள உதவியது. அதே சமயம் வரலாற்று ஆய்வுகளில் என் கற்றலானது, அதன் சொற்பொருளை ஆராய்ந்து பிரித்து அறிய உதவியது. நான் வெளியே வந்த பிறகு இதைப் பற்றி இன்னும் நிறைய சொல்வேன்.

சிறையில் நண்பர்களை உருவாக்கிக்கொண்டீர்களா? அவர்கள் எப்படிப்பட்டவர்கள்?

பல ஆண்டுகளில் பலருடன் அறிமுகமாக்கியிருக்கிறேன். அவர்களில் சிலரை நண்பர்கள் என்றும் அழைக்கலாம். ஆனால், சிறை ஒரு நிலையற்ற இடம். மக்கள் விடுதலை செய்யப்படுகிறார்கள், வேறு வார்டுகளுக்கோ சிறைகளுக்கோ மாற்றப்படுகிறார்கள். ஒரே இரவில் உங்கள் அன்றாட வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதியாக இருந்த ஒருவரை இழந்துவிடுவீர்கள்.

நான் ஏற்கெனவே குறிப்பிட்டபடி, இங்கு யாரையும் நம்பக் கூடாது என்பதைத்தான் முதலில் கற்றுக்கொள்கிறோம். ஏனெனில், கிட்டத்தட்ட அனைவரும் தாங்கள் குற்றமற்றவர்கள் என்றே சொல்வார்கள். பலர் தங்களுக்கு எதிரான குற்றச்சாட்டுகளைக்கூட உங்களிடம் சொல்ல மாட்டார்கள். இது முற்றிலும் புரிந்துகொள்ளக் கூடியது. எனவே, ஒருவர் தனது குற்றம்/குற்றமின்மை அல்லது நோக்கங்களைப் பற்றி நேர்மையாக இருக்கிறாரா என்பதை உறுதிப்படுத்துவதென்பது மிகவும் கடினம். இப்படிப்பட்ட சூழலில், நட்பு என்பது அரிதாகவே உருவாகும்.

இருப்பினும், சிலர் நேர்மையாக இருக்கிறார்கள். அவர்களுடன் எனக்கு அர்த்தமுள்ள உரையாடல்கள் நடக்கின்றன. சூழ்நிலைகளுக்குப் பலியான சிலரும் இங்கு உள்ளனர். அது அவர்களை முழுமையாக நிரபராதிகள் ஆக்காவிட்டாலும், அவர்கள்மீது அனுதாபம் கொண்டு அவர்களின் நிலையைப் புரிந்துகொள்ள முயல்கிறேன்.

நூற்றுக்கணக்கான கைதிகள் தங்கள் குற்றப்பத்திரிகைகள் போன்றவற்றுடன் என்னிடம் வருகிறார்கள். நான் தினமும் குற்றப்பத்திரிகைகளையும் தீர்ப்புகளையும் படித்து, கைதிகளுடன் அவற்றைப் பற்றி விவாதிக்கிறேன். இது இந்த வழக்குகள், கைதிகளைப் பற்றிய பல விவரங்களை எனக்குத் தந்துள்ளது. அவர்களின் நம்பிக்கையை மதித்து நான் மௌனமாக இருக்கிறேன்.

இங்கு எப்போதுமே அரசியல் கைதிகள் சிலரும் இருக்கிறார்கள். அவர்களுடன் அவ்வப்போது பேசுவதற்கு வாய்ப்பு கிடைக்கிறது. இந்த உரையாடல்களை நான் மிகவும் ரசிக்கிறேன்.

என் அறையில் என்னுடன் மூன்று வயது ஆண் பூனை சோட்டு, இரண்டு வயது லிசா என இரண்டு பூனைகள் வாழ்கின்றன. லிசாவின் இரட்டையர் மேக்ஸ், கடந்த வாரம் உடல்நலம் குன்றியதால் ஒரு குடும்பத்திடம் வெளியே அனுப்பப்பட்டது. மூன்று பூனைகளும் பிறந்தபோது அவற்றின் தாய் என்னிடம் கொண்டு வந்தது. அதிலிருந்து அவை என்னுடன் வாழ்ந்தன. இப்போது இரண்டு என்னுடன் உள்ளன. சோட்டு இங்கு என் சிறந்த நண்பன். நான் விடுதலை ஆனால் அவற்றை என்னுடன் அழைத்துச் செல்ல விரும்புகிறேன்.

மற்றபடி, என் புத்தகங்களுடன் நான் கழிக்கும் ஒரு தனிமையான வாழ்க்கை…

உங்கள் ஓய்வு நேரத்தில் என்ன செய்கிறீர்கள்?

நான் தினமும் 4-5 மணி நேரம், சில சமயங்களில் அதைவிட அதிகமாகவும் வாசிக்கிறேன். எனக்கு ஐந்து ஆங்கிலப் பத்திரிகைகள், இரண்டு உருதுப் பத்திரிகைகள், ஒரு இந்திப் பத்திரிகை, ஒரு மாதாந்திர வங்கமொழிப் பத்திரிகை ஆகியவை கிடைக்கின்றன. இவற்றைப் படிப்பதற்கு தினமும் கிட்டத்தட்ட இரண்டு மணி நேரம் செலவிடுகிறேன். மீதி நேரம் புத்தகங்கள் வாசிக்கிறேன்.

நான் தினமும் ஒரு மணி நேரம் அல்லது இரண்டு மணி நேரம் டிவி பார்க்கிறேன், குறிப்பாக செய்திகள், சில ஆங்கில டிவி தொடர்கள் (சமீபத்தில் ஹவுஸ் ஆஃப் கார்ட்ஸ் பார்த்துவருகிறேன்), திரைப்படங்கள் பார்க்கிறேன். டிடி உருது சேனலில் கவ்வாலி, கஸல் நிகழ்ச்சிகள் பார்ப்பேன். அதுமட்டுமல்லாமல், டிவியில் ரேடியோவும் உள்ளது. நான் படிக்கும்போது, சிந்திக்கும்போது அல்லது அறையில் நடைப்பயிற்ச் மேற்கொள்ளும்போது பின்னணியில் இசை கேட்பது எனக்குப் பிடிக்கும். குறிப்பாக கஸல்கள், பழைய பாலிவுட் பாடல்கள், பழைய ராக் இசை ஆகியவை எனக்குப் பிடிக்கும். ஆனால், துரதிர்ஷ்டவசமாக ரேடியோவில் நுஸ்ரத் [ஃபதே அலி ஃகான்] பாடல்கள் வருவதில்லை.

வார்டில் ஒரு பள்ளிவாசல் உள்ளது, தினமும் குறைந்தது இரண்டு முறை —அஸ்ரு, மக்ரிப் (மாலை, முன்னிரவுத் தொழுகைகள்)— கூட்டுத் தொழுகைகள் நடக்கின்றன. நான் தினமும் சிறிது நேரம் பள்ளிவாசலில் செலவிடுகிறேன். மீதமுள்ள தொழுகைகளை அறையிலேயே தொழுகிறேன். உடற்பயிற்சியைப் பொறுத்தவரை, ஒரு மணி நேரம் பேட்மிண்டன் விளையாடுகிறேன் அல்லது வார்டில் நடைப்பயிற்சி மேற்கொள்கிறேன். தவறாமல் செஸ்ஸும் விளையாடுகிறேன்.

நீங்கள் வெளியே வந்த பிறகு, அதிகம் எதில் ஈடுபட வேண்டுமென விரும்புகிறீர்கள்?

இது பதிலளிக்கக் கடினமான கேள்வி. தனிப்பட்ட முறையில், நான் என் அம்மாவுடனும் தம்பியுடனும் நேரம் செலவிட விரும்புகிறேன்.

கணினி அறிவியல் மாணவனாக, AI (செயற்கை நுண்ணறிவு) தொழில்நுட்பத்தில் ஏற்பட்ட முன்னேற்றங்களைக் குறித்து உற்சாகமாக உணர்கிறேன். அவற்றைப் பற்றி மேலும் அறிய ஆவலாக உள்ளேன். நவீன வரலாற்று மாணவனாக, AI மூலம் வரலாற்றை வேகமாக எழுத முடியும் என்பதை உணர்கிறேன். ஏனெனில் மிகப்பெரிய அளவிலான முதன்மைத் தரவுகள் டிஜிட்டல் வடிவத்தில் உள்ளன. அல்லது, அவை எளிதாக டிஜிட்டல் மயமாக்கப்படலாம்.

நான் சிறைக்கு அனுப்பப்படுவதற்கு முன்பு இறுதி வடிவம் பெற்றுவந்த ‘பசு வதை மற்றும் சமூக மோதல்’ பற்றிய எனது முனைவர் பட்ட ஆய்வறிக்கையை நிறைவுசெய்ய வேண்டுமெனவும் விரும்புகிறேன். ஆனால், எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக, கற்றலாலும் போராட்டங்களாலும் நிறைந்த ஒரு வாழ்க்கையை விரும்புகிறேன். அது மிகவும் பயனளிப்பதாக அமையுமென்றும் எதிர்பார்க்கிறேன், இன்ஷா அல்லாஹ்.

மஜாஸின் அழகிய வார்த்தைகளில் சொல்வதென்றால்,

இன்னும் பெரிய புயல்கள் என் இதயத்திலிருந்து எழும்,
காதலின் கனவுகளை நான் இப்போது இன்னும் அதிகமாகக் காண்பேன்.

Source: ‘A Lonely Existence, With My Books’: Sharjeel Imam Writes Back from Prison

(தமிழில்: ரியாஸ்)